Mazideki yaşantı biçimlerini, cefalı hayat biçimlerini ve yaşanantı şekillerini yeni nesillere ulaşması bakımından ne güzeldir şiirler anlayanlar için.
Seçtiğiniz konu için size teşekkür ediyorum. Çilekeş ve samimi köy kadınlarımız için neyazsak azdır diye düşünüyorum.Ellerinden öpülesi annelerimiz.Merhume olanlara gani gani rahmetler diliyorum.
Eline sağlık ağabiy...
İzin verirsen ben de bişeyler ekleyeyim acizane...

Anam hep anlatırdı, köyde çalışmalardan,
Gelinler çekinirdi evdeki kaynanadan,
Ayakta çarık vardı, kayarak çamur yoldan,
Düşer düşer kalkardı, köyümüzün kadını.

Arkasındaki dev yük, yürüyemez açlıktan,
Kaynana azık verir, doyamazdı aşından,
Nice gelinler böyle, söylemezdi arından,
Ne çileler yaşadı, köyümüzün kadını.

Beyi gurbet yolunda, hasret hapı kolundan,
Bazen neşe yazılır, bazen hasret mektuptan,
Bakar yollara bekler, çocuklar da sorudan,
Cevap vermez burgulur, köyümüzün kadını.

Tarla, çayır işleri, geçilmezdi zorluktan,
Bir zülüm çayır kesmek, otları kurutmaktan,
Uğraş ha babam uğraş, derman kalmaz açlıktan,
Ne açlıklar yaşadı, köyümüzün kadını

İnekler bir başka dert, yaprak lazım koruktan,
Ocaklarda yanacak, doyamazdı odundan,
O zaman acizane, haber yoktu sobadan,
Ne soğuklar yaşadı, köyün erkek kadını.

Üstelik evde su yok, su lazımdır kukundan,
Su büyük bir ihtiyaç, aranır uzak yoldan,
Hemen sular biterdi el dayandı kukumdan,
Su ile çok dertlendi, köyümüzün kadını,

Neler neler çektiler, ömürler dükettiler.
Yaşadılar cefalı birer birer gittiler.
Yollar çileli yollar, yoruldu terlediler.
Elinden öpmek lazım köyümüzün kadı.





İzin verirseniz bende birşeyler ekleyeyim acizane...

Ana hep anlatırdı