Mart ayında başlardı köyümde imeceler Ara sıra anamız akşam yolda geçeler Gece hep hayal kurar çoğalır bilmeceler Sabah erken kalkacak şu köyümün kadını
Gelir kihan zamanı kazardı tarlasınıGurbet bekler bir yandan deşmeyin yarasınıMısır ekmeği peynir yer ekmek arasınıİştah mı kalır sende vay köyümün kadını
Yazın çayırı keser tırpanı var elinde Sırtında yükü taşır kuşağı var belinde Kaynana,da suç yoktur kabahat hep gelinde Koçası gurbet gezer kendi evin kadını
Gelir yayla zamanı göçler gider yaylayaAraba yolu yoktur herkes giderdi yayaÇevirirler bir horon gelince soğuk suyaBazen da coşar durur şu köyümün kadını Her zorluğa dayanır göğsünü gere gere Ömür geçer boşuna böyle nafile yere Kimsenin haberi yok sırtından akan tere Acaba kader mi dır be köyümün kadını Yaza yaza tükenmez cefası memleketinKöyümün toprakları tükenmez bereketinHep eza cefa ile ömrümüzü tükettinSen her şeye layıksın memleketin kadını Ot yükü var sırtında indirir onu köye Soğuk sudan aşağı türküler diye diye Koçan gelir gurbetten alır sana hediye Hasretlik yakar seni vay köyümün kadını
Memleketim çok güzel hele hele yaylalarHiç benzemez köyüme ne köşkler ne saraylarİLYAS TEKKE den olsun Çaykaraya selamlarBütün dünyaya bedel ÇAYKARANIN kadını
ŞAİR İLYAS TEKKE/ 10/ ŞUBAT/2010