On beş yaşına kadar doyum olmaz tadına On beş yaşından sonra dikilirler karşına Her şeye karşı gelir hükmeder tek başına Ne anneni dinlersin ne babanı be oğul
Olur yirmi yaşına göndeririz askere Bekleriz yollarını alacaksın teskere Yanılmışım evlat’ım ağlamışım boş yere Nasılda elden çıktın ne oldu sana oğul
Bulunmaz hiçbir yerde ne baba nede ana Aldın elin kızını bir şeyler oldu sana Olur olmaz lafları nasıl sayarsın bana Çok ağırıma gitti kalbimi kırdın oğul
Bir gün pişman olursun çok vurursun kafaya Aldın elin kızını girdin başka havaya Ne hakim nede savcı bakmazlar bu davaya Anne baba duası lazım sana be oğul
Kusura bakma evlat babalık yapamadım İçimdeki derdimi sana anlatamadım Ne yanlış nede doğru sana yaranamadım Evlat’ın büyüyünce anlarsın beni oğul
Size zeval geldimi ciğerim kopar benim Sizlere feda olsun bu canım bu bedenim Kalbim kırıldı evlat yoktur tamir edenim Nasıl hakaret ettin öz babana be oğul
Takip eder işini altmış yaşında baban Alma bedduasını tutturamazsın taban Vurursun o kafaya boşuna gider çaban Ne oldu sana böyle havan yüksek be oğul
Kırk sene çalışmışım yazık boşu boşuna Benim kalbimi kırdın çok gitti mi hoşuna Sakın söyleme evlat akrabana komşuna Herkes tükürür sana ben dayanamam oğul
Daha ne bekliyorsun yaş geldi otuz beşe Bırakmadın babana ne gülmek ne da neşe Değişmez idim seni ne aya ne güneşe Defterden sildim seni çok kırıldım be oğul
Duygu sardı içimi hüngür hüngür ağlarımÇözüldü hiç tutmuyor benim ayak bağlarımAklıma geldiniz mi erir yürek yağlarım İLYAS’dan evlatlara nasihat’tır be oğul
ŞAİR İLYAS TEKKE 25/ MART/2008