1932 Yılında Yeşilalan Köyünde doğdum. Haci Mehmet Lort’un oğluyum. İlkokulu Çaykara Kadohor mahallesindeki okulda okudum. Daha sonra kısa bir gurbet hayatında, kalaycılık yaptım. Gurbet hayatının sıkıntılarını görünce, gurbeti bırakarak 1948 yılında köyümüzde bakırcılığa başladım. İşlediğimiz bakırları, Çaykara’daki hafta gününde sergi açarak satardık. İşimizi biraz daha büyütelim dedik ve 1950 yılında Çaykara’da bakırcılık dükkanı açtım. Tabiî ki o zamanlar, bakırcılık çok önemli idi. Daha sonra askere gittim. Dükkânı Rahmetli babama bıraktım. Kendisi usta değildi ama, hazır alıp satardı. Dolayısıyla askerlik süresince babam dükkânı çalıştırdı. Askerlik dönüşümde, iş yerimi hazır halde buldum.1960 yılına kadar bakırcılıkta işim iyi idi, Daha sonrada piyasalara alüminyum girince, bakırcılık mesleği biraz aksamaya başladı. Dükkanı kardeşim Süleyman’a bırakarak, kendim müteahhitliğe başladım. Bayındırlıktan okul inşaatları yapmaya başladım. Köyümüzde bulunan Baltacılı İlkokulunu inşaatını ben yaptım. Daha sonra elektrik müteahhitliği yapmaya başladım. İlçemizin elektrik hatlarını ben yaptım. Çaykara’mızdaki bazı köylerin ve Ataköy, Akçaabat sera, Derecik belediyesi yüksek gerilim hatlarını yaptım. Yorucu iş olduğu için bıraktım. Kardeşim Süleyman Almanya’ya gittiği için dükkâna dönmek zorunda kaldım. Dükkanda yarı bakırcılık, florasal palansı imalatına başladım. Aynı zamanda, elektrik bobinaj işleri ve malzemelerini satmaya devam ettim. Bu işleri yaparken hiç kimsenin yanında çalışmadan bu meslekleri öğrendim ve başarılı bir şekilde yaptım. Artık ağır işleri yapamıyorum, nerde ise 80 yaşında oldum. 

ÇUMAN: Yıllardır Çaykara’da esnaflık yapıyorsunuz. İlçemizi, İlk ticarete başladığınız yılları ile, günümüzü mukayese ederseniz, neler söylemek istersiniz?

Lort: Bakın; Bizim dönemimizde esnaf sayısı çok fazla değildi. Benimle burada esnaflığa başlayanlardan hiçbiri yok. Birçoğu rahmetlik oldu. Diğerleri ise iş yapamaz durumda. O arkadaşlarımla beraber merkezde bulunan camii inşaatına çok ilgilendik ve burada bir eser yaptık. Zor şartlar altında esnaflık yaparak bu günlere geldik. Bakın esnaflık yaptığım süre içinde her gün, Köyden İlçemize yaya geldim, gittim. Son dönemler hariç. Hatta zaman, zaman gece yarılarına kadar çalışır, karanlıkta yaya köye çıkardım. Aynı zamanda anneme ve babama köydeki ziraat işlerinde yardım ederdim. Diğer bir konu, günümüzde hala Çaykara’mızda bir sanayi çarşısı yok, nerde ise her ilçede var. Devletin buna el atması lazım. Ayrıca İlçemizin müşavir alanlarının genişlemesi lazım. Şur, Holaysa, Taşören ve yakın köyler çok acil. Çaykara’ya bağlanması lazım. İlçemizin gelişmesini ancak böyle sağlayabiliriz.

ÇUMAN: Son olarak, Köylülerimize, mesajınız varmı?

Lort: Tabiî ki ekonomik şartlar köylülerimizi gurbet ellerde bulunduruyor. Ama gurbette yaşamak, Köyünü ve köylüsünü unutmak değildir. Herkes mutlaka bir şekilde buralara gelmeli ve çocuklarına buraları sevdirmelidir. İnanın bana bu fırsatı verdiğin için çok mutlu oldum, Allah’da sizi mutlu etsin. Tüm köylülerime buradan selamlarımı gönderiyorum. Allaha emanet olunuz.

Haber: www.yesilalan.net