Habib Baba

[gizliozne]

Habib Baba, 4.Murad devrinin gizli, kimsenin bilmediði Allah dostlarýndandýr. Yaþlýdýr,fakirdir,gariptir.Fakat Rabbinin katýnda da alemlere denk bir deðerin sahibidir.
Yaþlý Habib Baba, uzun bir kervan yolculuðunun sonunda �stanbul'a gelmiþtir.Yolculuðunun tozunu, yorgunluðunu atmak için bir hamama gider... Niyeti, þöyle iyice bir keselenip, paklanmak... Bedenini de ruhuna denk kýlmaktýr.
Fakat hamamcý Habib babayý içeri sokmak istemez.
"Bugün" der, "Sultan Murad'ýn vezirleri hamamdalar, dýþarýdan müþteri alamýyoruz."
Habib baba üzülür... Rica, minnet eder, yalvarýr...
"Ne olursun" der, "kimseye varlýðýmý belli etmem, aceleyle yýkanýr çýkarým.Bu tozlu bedenle Rabbime ibadet ederken utanýyorum.Binbir dil döker.Hamamcý ehl-i insaftýr... Dayanamaz... Kabul eder... Hamamýn en sonundaki odayý göstererek ...
"Baba þu odada hýzla yýkanýp çýk, parada istemem. Yeter ki vezirler, senin farkýna varmasýnlar."
Habib baba sevinerek kendine gösterilen yere girer. Yýkanmaya baþlar... Ve bu arada hamamcýnýn karþýsýnda yeni bir müþteri belirir. Boylu, poslu, genç, yakýþýklý biridir bu gelen. Onunda görünümü fakirdir... �kinci müþteri kýlýk deðiþtirmiþ, 4.Murad'dýr. O gün vezirlerinin topluca hamam alemi yapacaklarýndan haberdar olan padiþah merak etmiþtir.
"Hele bir bakalým" demiþtir, "bizim vezirler, hamamda benden uzakta, kendi baþlarýna ne yaparlar, nasýl eðlenirler?"
Ve bu merak padiþahý, tebdil-i kýyafet ettirerek, hamama getirmiþtir.
Az önce yaþananlar bir kez daha tekrarlanýr...
Hamamcý vezirler der almak istemez... Padiþah ise, ne olursun der, bastýrýr ve padiþah galip gelir... Habib babanýn yýkanmakta olduðu odayý göstererek, genç padiþahýn kulaðýna fýsýldar:
"�u odada bir ihtiyar yýkanýyor. Sende sar peþtemali beline gir yanýna... Beraber sessizce yýkanýn, bir an evvel çýkýn... Ve ekler: "Aman ha! Vezirler varlýðýnýzý bilmesinler."
Sonra 4.Murad'da Habib babanýn yanýna süzülür. Beraber sessizce yýkanmaya baþlarlar. Bu arada, hamamýn büyük salonundan gelen tef, dümbelek, þarký, türkü sesleri ortalýðý çýnlatmaktadýr...
Habib babanýn gözü, genç hamam arkadaþýnýn sýrtýna takýlýr. Biraz kirlenmiþ gibi gelir ona... Allah hikmeti gereði dostuna, o yanýndakinin tedbil-i kýyafet etmiþ padiþah olduðunu ilham etmemiþtir...
Ve yanýndakini, görüntüsüne uygun, kendi gibi fakir bir delikanlý zanneden Habib baba yumuþak bir sesle konuþur:
"Evladým" der, "Sýrtýn kirlenmiþ, müsade edersen bir keseleyivereyim."
Padiþah aldýðý bu teklif karþýsýnda þaþkýnlaþýr ve bü yük bir haz duyar... Haz duyar, çünkü ömründe ilk defa biri ona, padiþah olduðunu bilmeden, sýrf bir insan olarak, karþýlýk beklemeksizin bir iyilik yapmayý teklif etmektedir.
Memnuniyetle Habib babanýn önünde diz çökerken: "Buyur baba" der, "ellerin dert görmesin"
Bu arada içerideki alemin sesleri hamamý çýnlatmaya devam etmektedir. Habib baba, 4.Murad'ýn sýrtýný bir güzel keseler... Fakat padiþah kuru bir teþekkürle yetinmek istemez.. Ne de olsa insandýr ve o da her insan gibi kendine yapýlan iyiliklerin kölesidir.
"Baba" der, "gel bende senin sýrtýný keseliyeyim de ödeþmiþ olalým." Habib baba, teklifin kimden geldiðinden habersiz, tebessümle;
"Olur evlad" der. Bu arada, Sultan Murad kese yaparken bir yandan da Habib babayý yoklar, aðzýný arar...
"Baba" der, "görüyormusun þu dünyayý... Sultan Murad'a vezir olmak varmýþ... Bak adamlar içerde tef,dümbelek hamamý inletiyorlar, sen ve ben ise burada iki hýrsýz gibi..."
Habib baba Sultan Murad'ýn cümlesini tamamlamasýna fýrsat bile býrakmaz, kendi hükmünü söyler... Sultan Murad'ýn Habib babadan duyduklarý, onu iyi bir silkelemiþtir. "Be evladým" der, Habib baba, "Sultan Murad dediðin kimdir? sen Alemlerin Sultanýný sevmeye bak O da seni severse, sýrtýný Sultan Murad'a bile keselettirir de haberin olmaz...
_________________
Diyeceklerim var,bende ahkam kesmek istiyorum..