İngiltere’nin Londra şehrindeki “Guy’s Hospital” hastanesinde çocuk psikiyatrisi servisinde yatmakta olan Kevin Hickey (15) adlı bir çocuk doktorlara göre anne ve babasının kendisini eğitememeleri sonucu bunalım geçirerek hastaneye düşmüştü. Yapılan zeka ve kültür testleri Kevin’in aslında son derece aklı başında bir çocuk olduğunu ortaya koyuyordu. Kevin bir gün hasta yatağında kağıdı kalemi eline aldı, kendi durumunu anne ve babasını düşünerek anne ve babalara hitaben 13 altın öğüt yazdı. Küçük Kevin’in yazdığı bu öğütler şimdi İngiltere’de doktorların bir numaralı rehberi

• Beni şımartmayın. Her istediğim şeyi elde edemeyeceğimi biliyorum, Sadece sizi deniyorum.
• Bana tatlı-sert davranmaktan çekinmeyin. Bunu tercih ederim benim daha güvenli hissetmemi sağlar.
• Benim kötü huylar edinmemi engelleyin. Bunların erkenden ortaya çıkarılmasında ve önlenmesinde size güveniyorum.
• Benim yanlışlarımı başkalarının önünde söylemeyin. Benimle yalnız konuşursanız söylediklerinizi daha iyi anlarım.
• Sizden nefret ettiğimi söylediğimde üzülmeyin. Aslında sizden değil beni engelleme gücünüzden nefret ediyorum.
• Herhangi bir şeyin sonucunda beni kurtarmayın. Bazen acı veren bu yolla öğrenirim.
• Benim küçük hastalıklarımı büyütmeyin. Bunları yenecek güçteyim.
• Düşüncesizce yerine getiremeyeceğiniz şeyleri yapacağınıza söz vermeyin. Bu sözler yerine getirilmediğinde çok kırıldığımı unutmayın.
• Kendimi istediğim kadar iyi anlatamadığımı unutmayın. Bunun için ara sıra yanlışlarım çıkar.
• Dürüstlüğümü fazla zorlamayın. Kolayca korkup yalan söyleyebilirim.
• Tutarsız olmayın. Benim kafamı iyice karıştırır ve size olan güvenimi sarsar.
• Benden özür dilemeyecek kadar gururlu olmayın. Bazen içten bir özür beni size çok yakınlaştırabilir.
• Unutmayın ki büyümek için sizin çok ve anlayışlı sevginize muhtacım, ama bunu size söylemem gerekmez değil mi?

Bütün anne-babaların bu yazı üzerinde düşünerek, anne-babalıklarını sorgulaması gerektiğini sanıyorum. Çünkü bir işin bilinçli yapılması, o iş üzerinde kafa yormayı zorunlu kılar. Yoksa gözlerimizi kapatarak yaptığımız ana-babalıktan çok da anlamlı sonuçlar ortaya çıkmamaktadır. Lütfen çocuklarımızı dinleyelim. İnanın ki, bütün çocuklar düşünür ve bilinçli olarak davranır. Yeter ki onları önemseyelim ve onları bizim “küçüğümüz” değil, ayrı bir varlık olarak değerlendirelim. Göreceksiniz ki, aile ilişkileri daha anlamlı olacaktır…